6 lipca 2025 roku odszedł o. Jacek Dudka OP, duszpasterz od wielu lat związany z Petersburgiem i szerzej z rosyjską Polonią. Był człowiekiem zaangażowanym w niesienie pomocy, zasłużonym dla dialogu międzykulturowego, cenionym przez lokalną społeczność. FPANK „Kongres Polaków w Rosji” składa kondolencje wspólnocie zakonnej, rodzinie i bliskim Zmarłego.
Ojciec Jacek (Kazimierz) Dudka OP, lat 62, profesji zakonnej 35, kapłaństwa 16. Urodził się w 21 kwietnia 1963 r. w Przyszowej koło Limanowej. Profesję złożył 17 sierpnia 1989 r. Przez pierwsze lata życia zakonnego był bratem kooperatorem. Pracował w Warszawie, w Konwencie św. Jacka, oraz w Krakowie, jako zakrystian i zaopatrzeniowiec klasztoru, następnie był syndykiem Konwentu św. Józefa w Warszawie.
W związku z pragnieniem pracy misyjnej w dawnym Związku Radzieckim, podjął studia teologiczne i 23 maja 2009 r. przyjął święcenia kapłańskie. Po krótkim pobycie w Rzeszowie wyjechał na Wschód. Mieszkał w Kijowie będąc wikariuszem Wikariatu Generalnego Rosji i Ukrainy, a następnie wikariuszem Wikariatu Prowincjalnego Ukrainy oraz przeorem klasztoru w Kijowie. Pracował również w Jałcie, a przez ostatnie lata życia w Petersburgu, gdzie był kapelanem szkółki niedzielnej, rekolekcjonistą, odpowiedzialnym za przygotowanie do sakramentu małżeństwa, a także kapelanem miejscowej Polonii. Jeździł z posługą duszpasterską w najdalsze części Rosji. Był bardzo ceniony przez ludzi za ogromną serdeczność i duszpasterskie zaangażowanie.
Zmarł niespodziewanie 6 lipca 2025 r. w szpitalu w Petersburgu, po krótkiej chorobie. Zapraszamy do obejrzenia filmowego wspomnienia o Ojcu Jacku.
6 lipca 2025 roku w Sankt Petersburgu do Domu Ojca Niebieskiego odszedł ojciec Jacek Dudka OP, kaznodzieja, pielgrzym i pasterz o naprawdę otwartym sercu. Z bólem w sercu żegnamy Człowieka, który był dla naszej wspólnoty kapłanem i opiekunem duchowym, rodakiem i przyjacielem, a nade wszystko — Człowiekiem.
Zawsze miał czas: na modlitwę, na rozmowę, na przyjaźń. Nie pouczał — dzielił się. Nie przekonywał — inspirował. Nie ograniczał — uwalniał.
Był kapelanem Polonii, sumieniem polskiego Petersburga, patriotą nie tylko własnej Ojczyzny, narodu i kultury polskiej, lecz także człowiekiem otwartym i pełnym szacunku wobec innych narodów i kultur.
Wspominamy Jego ciepło, zrozumienie i życzliwość, których doświadczaliśmy podczas przygotowań do ważnych sakramentów. Cieszył się, gdy rozmawiał z dziećmi i ich rodzicami. Dzieci chrzcił z niesamowitym błyskiem w oczach i wewnętrzną radością. Był człowiekiem honoru, sumienia i niezłomnej woli, a zarazem obdarzony delikatnym, dobrym poczuciem humoru.
Jako wędrowny kaznodzieja, prawdziwy dominikanin, marzył, by zanieść Ewangelię do najdalszych zakątków świata, odprawić tam Mszę Świętą i usłyszeć drugiego człowieka. Jego podróże na Syberię, do Karelii i Kamczatki oraz do Ameryki Północnej były wędrówką do ludzkich serc i ich pragnień. Wszędzie rozsiewał pogodę ducha i moc modlitwy.
Ostatnia misja — do Kamerunu w Afryce — stamtąd powrócił już do Domu Ojca.
Ojcze Jacku, dziękujemy za wszystko. Pamiętamy i modlimy się, aby Ojciec Miłosierdzia przyjął Cię z taką samą miłością, z jaką Ty przyjmowałeś każdego z nas. Twoje słowa, przykład i obecność pozostaną w sercu naszej wspólnoty na zawsze.
Requiescat in pace.
RSO „Kongres Polaków w Sankt Petersburgu”
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NA PODSTAWIE: korespondencja dla PAI
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ
Wyjątkiem jest uzyskanie indywidualnej zgodny redakcji, wówczas zgodnie z prawem autorskim należy podać źródło:
Polonijna Agencja Informacyjna, autora - jeżeli jest wymieniony i pełny adres internetowy artykułu
wraz z aktywnym linkiem do strony z artykułem oraz informacje o licencji.
