Co łączy Aleksandra Fredrę z generałem Stanisławem Szeptyckim, którego dzisiaj wspominamy w rocznicę urodzin 3 listopada 1867 roku? Oprócz pokrewieństwa, pewne marzenie... Za życia poety, urodzonego niedługo przed III rozbiorem Polski, nie ziściło się marzenie o niepodległej ojczyźnie. Wolnej Polski doczekał jego wnuk, żołnierz Legionów Polskich Stanisław Szeptycki. Był jednym z siedmiu synów hrabiego Jana Szeptyckiego i Zofii z Fredrów. Jako młody człowiek Stanisław Szeptycki obrał służbę wojskową. Chciał być gotowy, jeżeli tylko nadarzy się okazja do walki o Niepodległą. I tak się stało.
W czasie pierwszej wojny światowej zajmował stanowisko szefa sztabu 2 Korpusu na froncie rosyjskim. Wtedy zetknął się z Legionami Polskimi, do których na własną prośbę został przeniesiony w czerwcu 1916 roku. Od lipca do października 1916 roku był dowódcą III Brygady, a następnie do kwietnia 1917 roku był komendantem całości Legionów. Na ich czele 1 grudnia 1916 roku wkroczył do Warszawy. Na swoim stanowisku przeciwstawiał się szkodliwej dla sprawy polskiej polityce państw centralnych w stosunku do Legionów Polskich, w związku z czym w kwietniu 1917 roku został zdymisjonowany.
W listopadzie 1918 roku zakończył służbę w armii austro-węgierskiej i wstąpił do Wojska Polskiego, gdzie Rada Regencyjna mianowała go generałem dywizji i inspektorem generalnym broni. Powierzono mu wówczas dowództwo nad wszystkimi oddziałami Wojska Polskiego na terenie okupowanym uprzednio przez wojska austro-węgierskie oraz w części Galicji, która znalazła się pod władzą polską.
16 listopada 1918 roku Józef Piłsudski mianował Szeptyckiego szefem sztabu generalnego. Cztery miesiące później, w marcu 1919 roku generał zrezygnował z tej funkcji i objął dowództwo Litewsko-Białoruskiej Dywizji. W następnym miesiącu został dowódcą Frontu Litewsko-Białoruskiego. W czasie wojny z bolszewikami w 1920 roku oddano mu pod rozkazy 4 Armię, działającą przede wszystkim na Polesiu. W tym czasie Piłsudski awansował Szeptyckiego na generała broni.
Latem 1920 roku generał dowodził Frontem generała Szeptyckiego, który utworzyły trzy armie (1, 4 i 7), następnie powołano go na dowódcę Frontu Północno-Wschodniego. W sierpniu 1920 roku ciężka choroba i nieporozumienia z Piłsudskim zmusiły Szeptyckiego do rezygnacji ze stanowiska.
Latem 1920 roku generał dowodził Frontem generała Szeptyckiego, który utworzyły trzy armie (1, 4 i 7), następnie powołano go na dowódcę Frontu Północno-Wschodniego. W sierpniu 1920 roku ciężka choroba i nieporozumienia z Piłsudskim zmusiły Szeptyckiego do rezygnacji ze stanowiska.
Po rezygnacji z udziału w pracach rządu Szeptycki został szefem Inspektoratu 4 Armii w Krakowie. W czasie przewrotu majowego w 1926 roku dowodził wojskami wiernymi prezydentowi Wojciechowskiemu poza Warszawą. Był to koniec jego kariery wojskowej – z dniem 30 czerwca 1926 roku przeniesiony został w stan spoczynku.
Po drugiej wojnie światowej ponownie przyjęty do służby czynnej w Wojsku Polskim, wkrótce został przeniesiony w stan spoczynku. Od kwietnia do sierpnia 1945 roku piastował stanowisko prezesa Zarządu Głównego Polskiego Czerwonego Krzyża.
Więcej o życiu generała Szeptyckiego piszemy w dziale historia-kultura Polonijnej Agencji Informacyjnej. Zachęcamy do lektury
Stanisław Szeptycki w DZIALE HISTORIA-KULTURA PAI
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ
Wyjątkiem jest uzyskanie indywidualnej zgodny redakcji, wówczas zgodnie z prawem autorskim należy podać źródło:
Polonijna Agencja Informacyjna, autora - jeżeli jest wymieniony i pełny adres internetowy artykułu
wraz z aktywnym linkiem do strony z artykułem oraz informacje o licencji.
