19 listopada 1977 zmarł w Warszawie Władysław Hańcza, a właściwie Władysław Tosik - to jego prawdziwe nazwisko. Nie ma go już z nami tyle lat, ale nadal żyje w swoich kreacjach - filmowych i teatralnych.
„Przyglądając się moim bohaterom, doszedłem do wniosku, że zwykle gram cztery rodzaje ról: królów, profesorów, duchownych i gangsterów. Jeden z recenzentów dopowiedział – jeszcze chłopów, po czym dodał, że w każdym moim chłopie jest coś z króla, a w każdym królu coś z chłopa" – mówił Władysław Hańcza w wywiadzie z okazji 30-lecia pracy artystycznej.
Największą popularność przyniosła mu kreacja w filmie – i serialu – Jana Rybkowskiego, opartych na Reymontowskich Chłopach (1973), gdzie wcielił się w postać Macieja Boryny, oraz niezapomniana rola Władysława Kargula w komediowej trylogii Sylwestra Chęcińskiego: Sami swoi (1967), Nie ma mocnych (1974) i Kochaj albo rzuć (1977), gdzie stworzył fantastyczny duet z Wacławem Kowalskim. Ostatni raz pojawił się na ekranie – jako minister – w ekranizacji powieści Zofii Nałkowskiej Granica (1977) Jana Rybkowskiego. Premiery tego filmu już nie doczekał.
Był jednym z najwybitniejszych polskich aktorów, który w pamięci widzów pozostanie jako niezapomniany odtwórca postaci Kargula w trylogii "Sami swoi" i księcia Janusza Radziwiłła w "Potopie" Jerzego Hoffmana. Właściwie nazywał się Władysław Tosik. W 1924 roku rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Poznańskim.
W 1927 roku porzucił je na rzecz Szkoły Dramatycznej przy teatrze Polskim w Poznaniu. Po jej ukończeniu występował na scenach wielu polskich teatrów. Podczas okupacji Hańcza pracował w Warszawie jako magazynier i konwojent, był także działaczem konspiracyjnego teatru poezji. Po wojnie od 1948 roku występował na deskach warszawskiego Teatru Polskiego. Dodatkowo w latach 1952 - 1955 pełnił funkcję kierownika artystycznego Teatru Ludowego. W 1947 roku zadebiutował jako reżyser w krakowskim Teatrze Starym. Był wykładowcą warszawskiej PWST.
Władysław Hańcza został odznaczony wieloma wyróżnieniami państwowymi, m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1964), Medalem 10-lecia (1955), nagrodą Komitetu d/s Radia i Telewizji za rok 1970 za kreacje aktorskie w Teatrze TV i nagrodą Ministra Kultury i Sztuki I stopnia (1973).
Zmarł 19 listopada 1977 roku w Warszawie, został pochowany na Powązkach.
Popioły (1965) (ojciec Rafała)
Pan Wołodyjowski (1969) (stary Nowowiejski)
Chłopi (1973) (1973) (Maciej Boryna)
Sami swoi (1967) (Kargul senior, ojciec Władysława)
Potop Redivivus (2014) (Janusz Radziwiłł)
Miejsce dla jednego (1965) (Dyrektor Zjednoczenia Rybicki)
Upał (1964) (głos premiera; nie występuje w czołówce)
Żołnierz zwycięstwa (1953) (generał Janczar, dowódca wojsk pancernych)
Karino (1976) (prezes klubu jeździeckiego)
Dwie godziny (1946) (kapo Filip)
Kazimierz Wielki (1975) (Jarosław Bogoria)
Noce i dnie (1975) (Jan Łada)
Nie ma mocnych (1974) (Władysław Kargul)
Kochaj albo rzuć (1978) (Władysław Kargul)
Potop (1974) (Janusz Radziwiłł)
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ
Wyjątkiem jest uzyskanie indywidualnej zgodny redakcji, wówczas zgodnie z prawem autorskim należy podać źródło:
Polonijna Agencja Informacyjna, autora - jeżeli jest wymieniony i pełny adres internetowy artykułu
wraz z aktywnym linkiem do strony z artykułem oraz informacje o licencji.
