142 lata temu urodził się Juliusz Rómmel - generał Wojska Polskiego, w czasie kampanii wrześniowej dowódca Armii "Łódź". Dowodził również obroną Warszawy. Stefan Rowecki pisał o nim - "Typ wodza do wykonania nieskomplikowanych operacji, ale wymagających temperamentu i gwałtowności. Na niego jako na dowódcę armii można liczyć."
Urodził się 3 czerwca 1881 roku w Grodnie (obecnie Białoruś). Pochodził z rodziny o szlacheckich korzeniach. W 1903 roku ukończył Szkołę Artylerii w Petersburgu, po czym podjął się służby w armii carskiej. Dosłużył się tam stopnia pułkownika.
Podczas I wojny światowej był żołnierzem 1. Brygady Artylerii w armii rosyjskiej. Od września 1917 roku rozpoczął walkę dla Wojska Polskiego. Wstąpił do II Korpusu Polskiego, gdzie w 1918 roku objął nawet dowództwo nad dywizjonem artylerii konnej oraz brygady z III Korpusu Polskiego. Krótko sprawował tę funkcję, gdyż w kilka tygodni później Rómmel został internowany przez Austriaków, a jego III Korpus Polski został rozwiązany.
Do Wojska Polskiego powrócił po odzyskaniu niepodległości w listopadzie 1918 roku. Najpierw dowodził pułkiem artylerii na terenie Rembertowa, a następnie 8. pułkiem artylerii polowej.
W marcu 1919 roku objął dowodzenie nad 1. Brygadą Artylerii Legionów, a w czerwcu 920 roku został dowódcą 1. Dywizji Piechoty Legionów. Następnie sprawował funkcję dowódcy 1. Dywizji Kawalerii, z którą walczył przeciwko bolszewikom. Jego talent doceniono szybkim awansem na generała brygady (1922), a następnie na generała dywizji (1928). W międzyczasie służył (1921-1924) jako inspektor jazdy wileńskiej 1. Armii.
Od kwietnia 1924 roku do września 1926 roku kierował poczynaniami 1. Dywizji Jazdy i następnie został oddelegowany do służby w Generalnym Inspektoracie Sił Zbrojnych. W 1929 roku został inspektorem armii we Lwowie. Od 1935 roku tę samą funkcję pełnił w Warszawie.
Podczas kampanii wrześniowej był dowódcą Armii "Łódź". Jego jednostka brała udział w walkach od pierwszych chwil rozpoczęcia boju. Szybko jednak została rozbita przez Niemców, a sam dowódca zmuszony był do wycofania się w kierunku Warszawy. Do stolicy Rómmel dotarł 8 września. Powierzono mu kierowanie obroną Warszawy i twierdzy Modlin. Stanowisko to było jednoznaczne z objęciem dowodzenia nad sformowaną w trakcie walk Armią "Warszawa". Walki o miasto były niezwykle zacięte i dzięki ofiarności żołnierzy i ludności cywilnej Warszawa broniła się do 27 września.
Po kapitulacji stolicy Rómmel został wzięty do niewoli. Całą wojnę spędził w obozie jenieckim Murnau VII A. Po wojnie z powrotem znalazł się w kraju, gdzie podjął się początkowo doradztwa ds. szkoleniowych. Niestety, szybko pozbawiono go tego stanowiska na rzecz ludzi, którym sprzyjały ówczesne władze. Generał, mimo iż został przyjęte do Ludowego Wojska Polskiego, przeszedł w stan spoczynku.
Rómmel zajął się również pisaniem. Był autorem wspomnień "Za Honor i Ojczyznę" wydanych w latach pięćdziesiątych.
Zmarł 3 września 1967 roku w Warszawie.
Juliusz Rómmel w DZIALE HISTORIA-KULTURA PAI
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ
Wyjątkiem jest uzyskanie indywidualnej zgodny redakcji, wówczas zgodnie z prawem autorskim należy podać źródło:
Polonijna Agencja Informacyjna, autora - jeżeli jest wymieniony i pełny adres internetowy artykułu
wraz z aktywnym linkiem do strony z artykułem oraz informacje o licencji.
Projekt w 2023 roku dofinansowany ze środków Kancelarii Prezesa Rady Ministrów
w ramach konkursu Polonia i Polacy za Granicą 2023
Publikacja wyraża jedynie poglądy autora/ów i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Kancelarii Prezesa Rady Ministrów
